Iστορίες από το Γεροντικό : Πίστη

Ο δειλός άνθρωπος, διδάσκει ο σοφός Ισαάκ ο Σύρος, πάσχει κυρίως από δύο ψυχικές
ασθένειες. Από ολιγοπιστία κι από φιλοσωματία. Όποιος αγωνίζεται να νικήσει αυτά τα
δύο μεγάλα κακά είναι φανερό πως πιστεύει ολόψυχα στον Θεό κι είναι έτοιμος να δεχθεί
όλα τα δυσάρεστα που τυχόν Εκείνος θα παραχωρήσει. Η υπερβολική τόλμη πάλι και
καταφρόνηση των κινδύνων γεννώνται ή από μεγάλη πίστη στο Θεό ή από τη
σκληροκαρδία του ανθρώπου. Και τη σκληροκαρδία ακολουθεί απαραιτήτως η
υπερηφάνεια, την πίστη όμως η αληθινή ταπεινοσύνη.
Ένας αρχάριος μοναχός που πήγε να εξομολογηθεί σε κάποιον Γέροντα, ανάμεσα στ' άλλα
του έκανε κι αυτή την ερώτηση: -Γιατί, Αββά μου, πέφτω τόσο συχνά σε αμέλεια; -Σου
λείπει η πίστη που θα σε έκανε να βλέπεις παντού τον Θεό, γι' αυτό μπορείς να μεριμνάς
και ν' αμελείς τη σωτηρία σου, εξήγησε πολύ σοφά ο διακριτικός Γέροντας.
Ο Όσιος Βενιαμίν, Ησυχαστής στο όρος της Νιτρίας, είχε μεγάλη αφοσίωση και πίστη στο
Θεό. Ογδόντα χρόνια έζησε στην έρημο με προσευχή και άσκηση και αξιώθηκε να λάβει
χαρίσματα πνευματικά. Να διώχνει πονηρά πνεύματα και να θεραπεύει όλες τις αρρώστιες.
Λίγους μήνες, προτού φύγει από τον κόσμο αυτός ο Όσιος, έπαθε υδρωπικία. Τόσο πολύ
διωγκώθηκε το σώμα του, που ήταν θέαμα φρικτό. Οι Αδελφοί που τον επισκέπτοντο
γύριζαν αλλού το πρόσωπο, γιατί τους έπιανε λιποψυχία να τον βλέπουν. Αντί λοιπόν να
τον ανακουφίζουν και να τον παρηγορούν, τον άκουγαν να τους στηρίζει μ' αυτά τα λόγια:
-Προσεύχεσθε, Αδελφοί μου, να μην υδρωπιάσει ο μέσα άνθρωπος. Το σώμα τούτο ούτε
όταν έθαλλε επρόσφερε καμμία ωφέλεια στην ψυχή, ούτε τώρα που πάσχει έχει τη δύναμη
να τη βλάψει. Και το σπουδαιότερο, ενώ ο ίδιος υπέφερε από αφόρητους πόνους,
εξακολουθούσε μέχρι την τελευταία του πνοή να θεραπεύει τους αρρώστους που του
πήγαιναν στο κελλί του.
Από το Γεροντικό
orthodox-world.pblogs.gr
1 /